Renkli desenlere, doygun renk paletlerine ve orta yüzyıl modern tasarımına düşkünlüğüyle, Pedro Almodóvar’ın estetik anlayışı tartışmasızdır. Yaklaşık 50 yıllık kariyerinde kendisine Oscar kazandıran iki filmin de yer aldığı 23 uzun metrajlı filme imza atan yönetmen bu çalışmalarıyla İspanyol sinemasının modern ustası olarak konumlanırken kullandığı maksimalist görsel dünya onu kültürel bir simge haline getirdi. Sırrı ne mi? Seçkin setler, nefis sinematografi ve cesur, oyuncu kostümleri….
Almodóvar bu yıl Ethan Hawke ve Pedro Pascal’ın başrolünde yer aldığı Strange Way of Life adlı yeni bir kısa filmle geri dönüyor. Film, uzun yıllar ayrı kalan bir şerif ve bir çiftçinin yeniden bir araya gelmesini takip ediyor. Filmin dünya prömiyeri öncesi geri sayım başlarken Vogue, Almodóvar’ın bugüne kadar çektiği en şık dokuz filmi üzerinden kariyerine bir göz atıyor.
Sinir Krizinin Eşiğindeki Kadınlar (1988)
Almodóvar’ın ilk büyük popüler projesi olan bu hızlı tempolu çılgın komedide, kalbi kırık bir televizyon oyuncusu sevgilisinin neden onu terk ettiğini keşfetmek için yola çıkar. Sürrealist senaryo ve abartılı karakterlerle uyumlu olarak, kostümler büyüleyici bir kitch tarzındadır: sıradışı süslemelerle bezenmiş denim ceketler, şeker renkli etek takımları ve puantiyeli bluzlar başlıklar ve yüksek topuzlarla bir araya getirilir. Ayrıca mücevherlere de dikkat etmek değerdir, bunlar arasında minyatür espresso kazanı şeklindeki küpeler de bulunur.
Annem Hakkında Her Şey (1999)
Ebeveynlik, cinsiyet geçiş süreci ve AIDS salgını konularını parçalayıcı bir şekilde ele alan bu çığır açıcı drama, Almodóvar’a En İyi Yabancı Film dalında bir Oscar kazandırdı ve uluslararası bir hayran kitlesi edindi. Film, oğlunun ölümünden sonra Barselona’ya giden bir hemşirenin hikayesini takip ediyor; umudu, oğlunun babasını bulmaktır. Ancak, o sırada tuhaf bir seks işçisi, dolandırıcı, film yıldızları ve hamile bir rahibe ile karşılaşır, bu rolleri mükemmeliyetle canlandıran genç yüzlü Penélope Cruz’u izlediğimiz filmin kıyafetleri şık ve kiraz kırmızısı detaylarla süslü.
Konuş Onunla (2002)
Öncü yönetmenin bir sonraki filminde, biri boğa güreşi sırasında boynuzlanan bir matador, diğeri ise bir araba çarpması sonucu komaya giren bir bale dansçısı olmak üzere iki kadın, iki erkeğin arzulu gözlem nesneleri haline gelir. Sanat yönetimi, High Heels veya Kika’nın Pop Art coşkusuna kıyasla daha sakin olsa da, kostümler bir o kadar etkileyicidir. En iyi giyinenlerden biri zarif bir dans öğretmeni olarak Geraldine Chaplin, temiz beyaz gömlekler ve kusursuz kesimli ceketlerle dikkat çekiyor.
Volver (2006)
İspanyol pembe dizilerinden ve Hollywood öncesi Sophia Loren’den ilham alan Volver, duygusal vaatlerle dolu bir şekilde canlanıyor. Renk ve desenlerin bir karmaşası ekranın her köşesini dolu. Kostüm tasarımcısı Bina Daigeler’in detaylara olan dikkati eşsizdir; Cruz’u desenli kalem etekler, çiçek desenli üstler ve derin V yaka kontrollü gömleklerle giydirirken, altın halkalar ve çarmıha gerilmiş İsa’nın küçük bir betimlemesini içeren bir kilitli kolye ile tamamlanmıştır.
Kırık Kucaklaşmalar (2009)
Bu gerilim filmi, sert bir Alaïa takım elbise, ipek Loewe eşarp ve altın zincirlerle süslü bir Chanel balo elbisesi gibi kostümlerle Almodóvar’ın en iyilerinden bazılarını sunuyor. Penélope Cruz, kıskanç bir finansçıyla olan ilişkisi ile bir yönetmenle tutkulu bir ilişki arasında sıkışıp kalan bir hırslı oyuncuyu canlandırıyor. O, ikinciyi tercih ettiğinde, ikisi Lanzarote’ye kaçar ve şekillendirilmiş elbiseleri yerini uçuşan eteklere ve geniş sapa sahip hasır şapkalarına bırakır.
Julieta (2016)
Alice Munro’nun üç kısa hikayesinden uyarlanan Julieta, bir annenin çocuğundan uzaklaşmasının zarif bir portresidir. Madrid’de baş karakter Julieta ile tanışırız, kızı Antía’nın arkadaşı Beatriz ile tesadüfi bir karşılaşma, kızının nerede olduğuna dair haberler getirir. Suçluluk, keder ve barışma umuduyla dolu olan Julieta, iletişimi yeniden kurmaya çalışır. Julieta’nın gençliğine ait halüsinasyon benzeri geri dönüşlerde 1980’lerin referansları bolca bulunur (güçlü omuzlar, klipsli küpeler), ancak modern zaman kostümleri en sofistike olanlardır: Julieta eski Céline ve Hermès’i tercih ederken, Beatriz baştan aşağı Dior ile büyüleyici bir görünüme sahiptir.
Acı ve Zafer (2019)
Yönetmenin bugüne kadar en kişisel projesinde, kasvetli bir film yapımcısı çocukluğunu hatırlar, duygusal yaralarını inceler ve kendi hatalarıyla yüzleşir. Antonio Banderas, derin düşüncelere daldığı ve melankolik bir başrol performansı sergilediği halde, gardırobunda hiç özür dilemeden çarpıcı bir şekilde gösterişli kalmaktadır. Parlak deri ceketler, mücevher tonlarında takımlar ve desenli gömlekler vardır, hatta bunlardan bazıları Almodóvar’ın kendi dolabından temin edilmiştir.
İnsan Sesi (2020)
Titizlikle hazırlanmış bir kısa film olan bu, İspanyol vizyoner için İngilizce dilindeki ilk denemesini işaret ediyor. Jean Cocteau’nun aynı adı taşıyan sembolik oyununun özgür bir uyarlamasıdır ve eski sevgilisiyle telefonda konuşan, zaman zaman kırılgan ve cesur olan Tilda Swinton’ı başrolde yer alıyor. Onunla konuşurken, giderek daha fazla üzülür ve daire içinde amaçsızca dolaşırken – birincil renklere, sürrealist sanata ve lüks mobilyalara sahip bir vaha olan daire – onu izlemekten vazgeçemezsiniz. Kan kırmızısı Balenciaga elbiseleri ve örgüleriyle Dries Van Noten imzalı gösterişli bir kıyafet dahil, sadece muhteşemdirler.
Paralel Anneler (2021)
Bu operatik aile draması, Penélope Cruz, Aitana Sánchez-Gijón ve Milena Smit’in canlandırdığı çatışmalı üç anne etrafında dönüyor. Çocuklarının babalığı ve kişisel hırsları hakkında sorular ortaya çıkarken, zorlu konuşmalar güneşin hüzmelere vurduğu avlularda ve özenle dekore edilmiş evlerde gerçekleşiyor. Giysileri de aynı şekilde etkileyicidir: Smit, solgun kot pantolonları ve Miu Miu ceketleriyle kayıtsızdır, Cruz ise kabarık elbiselerde ve rahat hırkalarla cazibeyi yansıtır. Ayrıca yemek yaparken rahatlıkla giydiği Dior “hepimizin feminist olması gerektiği” tişörtüne de değinmeden geçmek olmaz.
cannes
SINEMA
