Türk sinemasının efsane jönü Cüneyt Arkın, magazin gündemine bomba üzere düşecek açıklamalar yaptı. Posta’dan Oya Çınar’a oğlu Murat Arkın’la birlikte konuşan usta sanatkarın kelamları toplumsal medyayı salladı.
Nasılsınız? Sıhhatiniz, ruh haliniz nasıl?
Cüneyt Arkın: Çok yeterliyim Allah’a şükür. Yaşlılık tatsız bir şey natürel. Uzaklara gidemiyorum, koşamıyorum, yürüyemiyorum lakin okuyorum, yazıyorum. O uygun geliyor bana. Ruh tedavisi üzere yazmak.
Murat Arkın: Ben uygunum. Şu an ‘Börü 2039’ için buradayım. Olağanda İngiltere’de yaşıyorum. Yazılım işiyle uğraşıyorum. Yılın altı ayı burada, altı ayı yurt dışında geçiyor. Şu an burada beraberiz. Satrancımızı oynuyoruz babamla. Geçen yendi beni satrançta, aslında ruh hali bayağı düzgün o yüzden. (Gülüyor)
İnsan babaya emsal ancak bu kadar mı benzeri? Bu benzerlik hoşunuza gidiyor mu?
C.A.: Benim hoşuma gidiyor şahsen. Fakat Murat’ın oyunculuğu beni geçti. Oyunculukta ‘olmak’ diye bir yer vardır. Biri ya güler ya da ağlar diyelim; bir yerde keser onu, kestiği an seyirci tamamlar. Oyuna seyirciyi katmaktır bu. Murat onu düzgün beceriyor.
M.A.: Onu ben de seviyorum. Seyirciye alan tanımak… Her vakit bağırmak değil olay. Mesela bir bakışı çok uzatırsan seyirci sıkılabilir. Onu tadında bırakmak ve seyirci izlerken hala o bakışta kalması… Benzerliğe gelirsek; babama benzemek benim de çok hoşuma gidiyor lakin oyunculuk açısından bazen dezavantaj oluyor doğal. Mesela ‘Dağ 2’de Alper Çağlar, “Ya senin şu Cüneyt Arkın saçlarını ne yapacağız?” diyerek yerden toz, toprak alıp başıma sürmüştü. Beni o imajdan çıkarmak için.
Karakter olarak da benziyor musunuz?
M.A.: Bence benziyoruz. İnatçılığımız, hırsımız… Yaptığımız işin en güzelini yapmaya çalışma derdimiz… Bu yanlarımızın çok benzediğini düşünüyorum.
Her fırsatta çocuklarınızla gurur duyduğunuzu söylüyorsunuz. “Çünkü beni temsil ediyorlar” diyorsunuz. Size çok aksi gelen bir ömür sürselerdi, bağınız değişir miydi?
C.A.: Allah göstermesin. Herhalde değişirdi. Bak yavrum, bir çocuk doğduğu vakit saf, tertemiz. Ailede başlar tesir, ne gördüyse o biçimi almaya başlar. Güzel eğitim verildiyse o çocuk kolay kolay sapmaz. Esasen bu alkol ve uyuşturucu konusunda da insanlara tavsiyede bulunurken daima bunun üzerinde dururum. Aile çocuğun inancını kazanacak ki o çocuk her kederini ailesine anlatacak.
Ama ömür uzunluğu sizin doğrularınızla yaşamak büyük bir yük değil mi onlara? Siz ne düşünüyorsunuz Murat Beyefendi?
M.A.: Biz aile içinde hiçbir vakit baskı görmedik. Babam da annem de hiçbir vakit “Şunu yapma, sakın şöyle yapma” demedi. Bize aşılanan şey sorumluluk duygusuydu. Biz de o sorumlulukla yaşamayı öğrendiğimiz için hiçbir vakit zorluk çekmedik. Babam bana daima “Arkadaşlarını düzgün seç” kaygısı. Ben de en güzel arkadaş olarak babamı seçtim. En uygun arkadaşım babam.
2012’de ‘Pis Yedili’yle başladınız oyunculuğa. Başta Cüneyt Arkın ismi üzerinizde baskı yarattığı için mi geç başladınız?
M.A.: Onun hiç baskısını hissetmedim lakin hiçbir vakit bu türlü bir motivasyonum olmadı. Babam mesleksel manada idolüm değildi. O benim kahramanımdı. İkisi farklı şeyler. Esasen oyunculuk okumadım. Lakin dizi teklifleri daima geliyordu, istemiyordum. Sonra bir gün bilgisayar programcılığında tekrara düştüğümü hissettim. Yaptığım işten zevk almam lazım, şu an almıyorum, bana öteki uğraş lazım başıyla başladım oyunculuğa.
